انگار رئیس اصلا اهل عذرخواهی نیست، وقتی فوتبال ایران تعلیق شد، وقتی رئیس انتخابات را عقب انداخت، وقتی در سیزدهم آذرماه سخنگوی فیفا درباره حضور رئیس در انتخابات واکنش نشان داد و گفت باز هم ایران را تعلیق میکند و وقتی با دستور احمدینژاد از انتخابات کنار کشید، هیچکس نشنید او عذرخواهی کند،
شاید بهترین شعر در وصف محمد علیآبادی از زبان علی لاریجانی، رئیس مجلس شورای اسلامی در ادامه حمله مخالفان وزارت رئیس سابق سازمان تربیتبدنی در جلسه رای اعتماد شنیده شد: «به صد دفتر نشاید گفت وصفالحال مشتاقی». روز پنجشنبه محمد علیآبادی فهمید نمایندگان مردم، او و عملکردش را قبول ندارند، رئیسی که میخواست وزیر شود و شستش خبردار شد که ورزش همان حوزهای است که کوچکترین رفتارهایت زیرنظر است و از کوچکترین اشتباهات هم نمیگذرند.
علیآبادی همان مدیری است که چند هفته قبل از انتخابات فدراسیون فوتبال و در حالی که رئیس هوس ریاست بر فوتبال به سرش زد، از جایگاهش استفاده کرد و علی دایی را به سئول کشاند تا به او وعده بدهد و البته بازی رسانهای خود را پی بگیرد. هرچند رئیس، در فوتبال رئیس نشد اما باز هم از نظرش نگذشت و دایی را بهعنوان سرمربی تیمملی معرفی کرد.
بقیه در ادامه مطلب
او همان مردی است که ایرج ندیمی، نماینده دور هفتم مجلس درباره آن روزهایی که میخواست به هر نحوی رئیس فدراسیون فوتبال شود، گفت: «آقای علیآبادی اعتقاد دارد باید اتفاقی رخ دهد تا فردی که در سازمان اختیار تام دارد، در فدراسیون فوتبال اعمال قدرت کند.» علیآبادی خوب بهیاد دارد که ندیمی و چهار نماینده دیگر مجلس نتوانستند قانعش کنند چراکه پیغام داد: «معتقدم فقط من میتوانم این مسائل را عملی کنم.»
مصاحبه رئیسجمهور در تلویزیون را یادش مانده؟: «به آقای علیآبادی گفتم برو کنار و بگذار انتخابات برگزار و فرد شایستهای انتخاب شود. این وضع حاصل اشتباه آقای علیآبادی بود که من همان موقع به او گفتم این کار را نکن، اشتباه میکنی و این مسئله آثاری در پی دارد.» علیآبادی که انگار به هر ترتیبی صندلی ریاست فدراسیون فوتبال را میخواست، محمد دادگان را از کار برکنار کرد، اما فاجعه بزرگتر زمانی بود که فیفا، فوتبال ایران را تعلیق کرد و استاد در مقام پاسخ برآمد: «آنها نباید دخالت کنند. ما در حال مذاکره با برخی کشورها برای تشکیل فیفای اسلامی هستیم.» یادت هست آقای رئیس؟!
انگار رئیس اصلا اهل عذرخواهی نیست، وقتی فوتبال ایران تعلیق شد، وقتی رئیس انتخابات را عقب انداخت، وقتی در سیزدهم آذرماه سخنگوی فیفا درباره حضور رئیس در انتخابات واکنش نشان داد و گفت باز هم ایران را تعلیق میکند و وقتی با دستور احمدینژاد از انتخابات کنار کشید، هیچکس نشنید او عذرخواهی کند، برعکس، چند خبرنگار را حضوری خواست و گفت: «اینبار مطمئن شدیم دستهایی در کار است که میخواهد ما را با مشکل روبرو کند. من همان موقع گفتم کسانی به دنبال موضوعسازی هستند و هماکنون نیز شک ندارم که پس از انصراف من، بعضی از دوستان که سر در داخل کشور دارند ولی در خارج هستند، موضوع دیگری را دنبال میکنند.» مرسی آقای رئیس سابق!
قرار بود با 20درصد توان فدراسیون فوتبال را در کنار سازمان اداره کند اما وقتی نتوانست این صندلی را تصاحب کند با 80درصد توانش در کار فدراسیون فوتبال دخالت کرد. کفاشیان بدون اجازه او آب نمیخورد، همان روزی که دایی گفت: «اگر کفاشیان وقتی برای صحبتکردن با من ندارد، من هم برای جلسه گذاشتن با او وقت ندارم» رئیس فدراسیون میخواست سرمربی را مهار کند و او را به همان راهی ببرد که خودش میخواهد اما باز هم آقای علیآبادی وارد میدان شد و برای هر دو جلسه گذاشت و وقتی خبرنگاری از مشکلات مالی و گلهگزاری طرفین پرسید، پاسخ شنید: «شکرخدا کیسه جمهوری اسلامی پربرکت است.»
رئیس در فوتبال اصلا موفق نبود، برای همین احمدینژاد ابایی ندارد که در تلویزیون اعتراف کند: «آقای علیآبادی در فوتبال موفق نبودند.» او هرجا صندلی مهم و تاثیرگذاری دید، سایهاش را روی آن سمت انداخت تا هیچکس جلو نیاید، او که حتی در نطقش در مجلس اعلام کرد باید بخش خصوصی حضور جدی در عرصه «وزارت نیرو» داشته باشد، در ورزش حضور دولت را به هر ترتیبی بسط داد تا نشان دهد که عمل و حرفش هیچوقت باهم نمیخواند.
وقتی در مجلس رای نیاوردی یعنی ملت نمیخواهد وزارتخانهای به تو بسپارد. المپیک تلخ چین را یادت هست؟ انتخابات فرمایشی فدراسیونهای ورزشی را از یاد بردی؟ وقتی در فدراسیون فوتبال تا این حد دخالت کردی، چگونه باور کنیم انتخابات فدراسیونهای دیگر بدون دخالت بود؟ حتما مدرک میخواهی، همین بس که علی کفاشیان در برنامهای تلویزیونی اعتراف کرد: «بارها به آقای علی آبادی گفتم اجازه بده آجورلو هم در انتخابات شرکت کند، اما ایشان زیر بار نرفت.» حسن ختام فعالیتت در ورزش با ناکامی دیگری در فوتبال همراه بود، حذف از جامجهانی. اینها همه نشانههای دخالتهای مستقیم و غیرمستقیم رئیس در فوتبال بود، بهنظر میرسد با رفتن علیآبادی، حداقل خیال فوتبال راحت شد. سعیدلو شاید بتواند از این رفتارها تجربهای بیندوزد.
علی عالی